आब भी कयीकवणा
हाटेमायीती ठालोज झो-या
होटो आवचं घरेरेमायी...
बिमार याडीबापेवासू
डाकटर लकन द जेमायीती
मेडीकलेती
आधीच गोळी औषध
लेणू लागरोचं मजबूरीरेमायी....
कतेती बढीयं आमदनी?
बहुतेक
आज भी येके घरेमायीर
पाच पाच मणक्या
फूल टाईम
पारंपारिक खेती करचं
वू बी दि -तीन येकरेरेमायी...
मर मर मरस्तोर
ढोर मेहनत करनबी
तांडेमायीर
कयीक घरेर बजेट
शिलकेरो तो दुरज रेगो
समतोल भी रेयेनी,
भरपेट लोकूरो
रोजेरो तगडो भाषान
वोंदू कूणतरी केदेनू
की फकस्त
भाषानेती बदल घडेनी...
कोरीकारेर बजेट बडगो
तारे दी हातेर जोरेपर
बिलडींगेपर बिलडींगे हूभी
तारे मेहनतेपर
मातर गोरमाटी तलडारो
येक तो
नाका-नाकारे ढायी
नतो
विटेरी भट्टीरेमायी
नतो
सारी जिंदगी हुभो बळरो
साटारेमायी...
©️®️
कवी - विनोद राठोड
कल्याण (मुंबई)
Comments